Rozdział 11

Zaczęliśmy jeść śniadanie. Lou usiadł na przeciwko mnie. Śmialiśmy się i wygłupialiśmy. Nagle poczułam motyle w brzuchu. Nie wiedziałam co się dzieje.Poczułam ciepłe uczucie na ustach. Nie sprzeciwiałam się. To było miłe uczucie. Louis nie widząc sprzeciwu pogłębił pocałunek. Położyłam ręce na jego szyi a on na moich plecach. Louis niepewnie zaczął ruszać rękami w górę i w dół. Ja natomiast, żeby dać mu znak, że ma się nie krępować przerwałam.
Lo: Przepraszam.
Posmutniał.
O: Nic się nie stało. Chciałam po prostu ściągnąć tackę aby nam nie przeszkadzała.
Lo: Ok.
Ściągnęłam tackę i dokończyliśmy to co zaczęliśmy. Następnego dnia wstałam i zobaczyłam, że Louis jeszcze śpi. Poszłam do łazienki i zrobiłam poranną toaletę. Wyszłam z łazienki i poszłam do kuchni zrobić śniadanie. Pomyślałam co by tu zrobić i wpadłam na pomysł, żeby dziś na śniadanie były naleśniki. Uszykowałam składniki i już chciałam  zabrać się za smażenie. Brakowało mi patelni. Stałam na palcach i próbowałam dosięgnąć ale nie mogłam. Nagle poczułam jak ktoś mnie podnosi.
Lo: Pomogę Ci.
O: Dziękuje.
Pocałowałam go w policzek.
Lo: O jak miło.
Zrobił słodką minkę.
O: Chciałam Ci zrobić śniadanie. Co powiesz na naleśniki?
Lo: Mniam!
O: Jak chcesz możesz mi pomóc.
Lo: Z miłą chęcią!
Ja szykowałam ciasto a Louis co chwilę mnie całował po szyi.
O: Louis!
Lo: Co?
O: Rozpraszasz mnie!
Lo: To ty mnie rozpraszasz!
O: Dobra idź nakryć do stołu.
Lo: Oki doki!
Cicho się zaśmiałam.Lou poszedł nakryć do stołu a ja kończyłam smażyć naleśniki.
Lo: Gotowe!
O: Ja też już kończę.
Louis wszedł do kuchni i objął mnie w pasie.
O: Zaraz będzie śniadanie.
Lo: Czekam. A co będziemy robić po śniadaniu?
O: Miałam ochotę na zakupy, ale , że przyszłeś możemy zmienić plany.
Lo: Może najpierw pójdziemy na zakupy a później jakiś space, co?
O: Dla mnie bomba.
Lo: To jedz bo później musisz się uszykować.
Po zjedzeniu Louis posprzątał a ja poszłam się uszykować.Chciałam się podobnie ubrać jak Louis , aby zrobić mu na złość. Więc ubrałam się tak:

Kłopot

Przepraszam ale mam małe kłopoty z laptopem i niewiem kiedy dodam nowy rodział może uda mi się dziś ale niewiem czy mi się uda z telefonu. Jeszcze raz przepraszam :-(

Akcja

Zapraszamy do akcji na Twiterze a by zabrać udział w naszej akcji #PolandNeedsTakeMeHomeTour

Zapraszamy!!! 

Rozdział 10

Minęły dwa dni od wywiadu chłopaków. Louis do mnie dzwonił i pisał na TT. Ale ja nie dawałam znaku życia. Zaczęłam sprzątać pokój, gdy nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Postanowiłam nie otwierać, ale ciągle dzwonił. Wkurzona poszłam otworzyć drzwi, zobaczyłam Louisa z dużą ilością czerwonych róż. To były moje ulubione kwiaty.
O: Czego chcesz?
Lo: Oleńka porozmawiajmy.
O: Nie jestem Oleńka tylko Ola.
Lo: Dobrze, więc Aleksandro możemy porozmawiać?
O: Dobrze. Ale masz mało czasu, spieszę się.
Lo: Ok. Mogę wejść.
O: Proszę.
Myślałam,że zaraz się zawale pod ziemię. Miałam nadzieje,że to nigdy nie nastąpi.
O: Więc o czym chcesz porozmawiać?
Lo: O nas.
O: Nie ma NAS.
Lo: Ale...
O: Nie ma żadnego ale.
Lo: Dobrze, więc co miałaś namyśli w domku mówiąc, że ja niczego nie rozumiem?
O: Dużo by mówić.
Lo: Proszę powiedz.
O: Wstawię kwiaty do wazonu.
Lo: Powiesz mi?
Powiedział idąc za mną.
O: Nie wiem.
Lo: To co mam zrobić, żebyśmy byli razem?
O: Lou to nie ma sensu.
Lo: Jak nie ma sensu? Dla mnie ma!
O: Nie rozumiesz tego!
Lo: Czego?!
Zaczęłam płakać. Louis się do mnie przytulił. Nie miałam siły go odepchnąć. To było przyjemne.Poszliśmy usiąść na kanapę. Lou ciągle mnie pocieszał. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam.Obudziłam się o 11:30. Zobaczyłam, że śpię w ciuchach i w swoim łóżku. Nie wiem jak to się stało. Usłyszałam pukanie do drzwi.
O: Proszę!
Lo: Już wstałaś?
O: Tak.
Lo: Myślałem, że zdążę przynieść Ci śniadanie do łóżka.
O: Zawsze mogę wejść pod kołdrę.
Lo: A mogłabyś?
O: Pewnie!
Szybko skoczyłam pod kołdrę i udawałam, że śpię.
Lo: Dzień doberek śpiochu!
O: O Lou. Dzień dobry!
Lo: Przyniosłem Ci śniadanie do łóżka.
O: Dziękuje. Kochany jesteś! Co mamy na śniadanie?
Lo: Tosty, płatki, mleko i herbata.
O: Aż tyle!
Lo: Co za mało? Mam Ci zrobić porcję dla Nialla?
O: Nie! Nawet za dużo!
Lo: Jak nie zjesz to nic się nie stanie.
O: Pomożesz mi?
Lo: Jak chcesz?
O: Pewnie!

************************************************************************
Przepraszam, że tak późno ale nie miałam możliwości dodania rozdziału.
Mam nadzieje, że się podoba! Proszę o komentarze :)

Przepraszam

Przepraszam ale do prawdopodobnie czwartku jeżeli się nic nie zmieni to nie będę mieć laptopa co oznacza, że nowych rozdziałów też nie. Jeszcze raz przepraszam

zdjęcia

Hejka dodałam zdjęcia bohaterów. Jak chcecie to zobaczcie!

Pozdrawiam!!;*

Rozdział 9

Zaczęłam płakać. Zabrałam swoje rzeczy i zaczęłam biec w stronę domu. Ale, że było to dość daleko zadzwoniłam pa taxi. Miała przyjechać za 20 minut. Powiedziałam, że będę przy ulicy. Nagle usłyszałam jak ktoś wywołuje moje imię. Obróciłam się i zobaczyłam jak Louis do mnie biegnie . Nagle było słychać trąbienie samochodu to była taksówka. Szybko wsiadłam i podałam adres. Dołączyłam  , żeby szybko ruszył. W samym momencie odpalił bo Louis dobiegł do auta. Próbował otworzyć drzwi ale mu się nie udało. Dzwonił do mnie co chwile , ale nie odbierałam. Dojechałam do domu. Zapłaciłam kierowcy i wyszłam. Wtedy z domu wyleciała Martyna.
M: Co się stało?
O: Nic! Dajcie mi spokój.
M: Ale co się stało? Dlaczego wróciłaś taksówką a nie z Louisem.
O: A co Cię to!
Pobiegłam do swojego pokoju i zamknęłam się na klucz. Przez chwile Martyna się odzywała ale po 15 minutach odpuściła.Wtedy odpaliłam laptopa i weszłam na TT. Zobaczyłam wpis Louisa: "Co się stało? Czego ja nie rozumiem? Czemu nie odbierasz? Proszę odbierz!". Zaczęłam płakać. Po 2 godzinach uspokoiłam się bo przypomniało mi się, że rodzice mają za tydzień wrócić, więc postanowiłam trochę posprzątać. Ubrałam się tak:

a włosy spięłam w koka i zeszłam na dół. Rozglądałam się w około i zobaczyłam, że jest posprzątane i nigdzie nie było Martyny. Zrobiłam sobie coś do jedzenia bo od rana nic nie jadłam .Wyciągnęłam miskę i płatki. Z lodówki wyjęłam mleko i oto moje śniadanie. Najlepsze danie na każdy humor. Poszłam do salonu i włączyłam telewizor. Skakałam po kanałach szukając czegoś ciekawego. Zatrzymałam się na jakimś kanale, akurat był jakiś wywiad. Zobaczyłam całe 1D. Nagle padło pytanie do Louisa.
D: Louis? A jak tam z tobą? Podobno pokłóciłeś się z jakąś dziewczyną? Przynajmniej tak pisałeś na TT.
Lo: To prawda. Pokłóciliśmy się o byle co nie mam pojęcia o co konkretnie.
D: Jak myślisz ogląda to teraz?
Lo: Miejmy taką nadzieje.
D: Chcesz jej teraz coś powiedzieć?
Lo: Tak jedno krótkie słowo.
D: Proszę bardzo.
Wtedy kamera pokazała całego Louisa. Było można zauważyć, że ma w oczach smutek. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi. To była Martyna. W telewizorze akurat leciała przerwa.
M: Czemu mi nie powiedziałaś?
O: A co miałam Ci mówić?
M: Przez tydzień chciałaś się z tym kryć?
O: Czemu tydzień a nie więcej?
M: Taki przykład.
O: Dobra idę do salonu jak chcesz to wejdź.
M: Ok.
Usiadłyśmy na kanapie i oglądałyśmy dalszą cześć wywiadu.
D: To co chcesz powiedzieć?
Lo: Kocham Cię Oli!!!
Wykrzyknął to. Ja zamarłam gdy to usłyszałam.

*********************************************************************
I jak przepraszam, że tak długo czekaliście ale mam mało czasu piszę poprawki i muszę się uczyć :((
Ale postaram się poprawić! Proszę komentyjcie!
Pozdrawiam!!!